سیاست یا سیاست زدگی؟؟؟

این امر که سیاست در پوشش کلام، فلسفه و عرفان ظاهر می شود اولا بدان جهت است که سیاست با این معارف نسبت دارد و ثانیا صورت خاص این پوشیدگی مظهر وضع فکری جامعه و نشانه وجود یک مشکل اخلاقی و تاریخی است. نسبت تفکر با سیاست از مرتبه یگانگی آغاز و تا قهر و بیگانگی کشیده می شود؛ یعنی این نسبت همیشه و در همه جا ثابت نیست. سیاستمداران گاه خود متفکر و گاهی بکلی با تفکر بیگانه اند؛ اما معمولا روش و رویه سیاستمداران با اهل نظر تفاوت دارد. تفکر صبور، آرام، مراقب و مواظب است. اما سیاست چه بسا سال ها به یک قضیه هیچ اعتنایی نکند و ناگهان تمام توجه را به آن معطوف سازد. سیاست تا خطر را از نزدیک نبیند به آن توجه نمی کند و چون دست و زبانش به شدت مشغول است به گفته ها خوب گوش نمی دهد و دورها را نمی بیند (مگر سیاستی که سیاستمدارانش متفکر باشند)؛ به این جهت هر چه بگوییم – به شرط آنکه روال کارها را به هم نزنیم- اعتنا نمی کند و کاری ندارد که آن گفته ها آشفته و پریشان است یا بهم مربوط و اصولی و منظم و مبتنی بربنیانی استوار.
سیاست به صورت کار دارد نه به ماده و مضمون و به این جهت در نزاع های فکری یا مناقشات ایدئولوژیک، وارد نمی شود. حتی فلسفه خوانده هایی که ملاحظات سیاسی را در نظر دارند پی نمی برند که جوهر فلان مناغشه ی ظاهرا فلسفی و نظری، سیاست و مقاصد ایدئولوژیک است. ما باید برای سیاست زدگی فکری بکنیم و بکوشیم سیاست و علم و فکر را از سیاست زدگی جدا و رها سازیم. ولایت حقیقی سیاست، توام با تفکر است و در آن، تفکر سیاست را راه می برد اما در سیاست زدگی، سیاست از تفکر جدا می شود و جای آن را می گیرد و تمام شئون و اوصاف آن را به خود نسبت می دهد؛ به این جهت شاید تفکر دشمنی خوش ظاهرتر و خطرناکتر از سیاست زدگی نداشته باشد. سیاست زدگی که به صورت های گوناگون و گاهی در هیئت فلسفه ظهور می کند علف هرزی است که کشتزار سیاست، ایدئولوژی، فلسفه و دین را آلوده و تباه می سازد.
برگرفته از کتاب فلسفه در دام ایدئولوژی
دکتر رضا داوری اردکانی

ازادی

آزادی

می خواهم درباره آزادی با شما صحبت کنم. مساله پیچیده ای است و احتیاج به مطالعه و درک دارد. ما درباره آزادی، آزادی مذهب و آزادی عمل بسیار صحبت کرده ایم. کتاب های زیادی در این مورد توسط دانش پژوهان نوشته شده است اما فکر می کنم می توانیم به سادگی و مستقیما به آن نزدیک شویم وشاید به این ترتیب به یک راه حل واقعی برسیم.
نمی دانم آیا هرگز هنگام غروب آفتاب به برافروختگی فوق العاده آسمان نگاه کرده اید؟
برای دیدن، تماشاکردن و برای آنکه تمام حواس را متوجه یک چیز زیبا کنید ذهن بایستی از همه قیدها آزاد باشد و نبایستی متوجه مشکلات، نگرانی ها و تفکرات باشد. فقط هنگامی که ذهن کاملا آرام است می توانی واقعا مشاهده کنی زیرا در آن هنگام ذهن نسبت به زیبایی، فوق العاده حساس می شود و شاید این سرنخی باشد برای مساله آزادی ما.

من از یک راه طی شده حرف میزنم

تصور نکنید که من با زندگی به سبک و سیاق متظاهران به روشنفکری ناآشنا هستم، خیر. من از یک راه طی شده، با شما حرف می زنم. من هم سالهای سال در یکی از دانشکده های هنری درس خوانده ام. به شب های شعر و گالری های نقاشی رفته ام. موسیقی کلاسیک گوش داده ام، ساعت ها از وقتم رابه مباحثات بیهوده و درباره چیزهایی که نمی دانسته ام گذرانده ام. من هم سال ها با جلوه فروشی و تظاهر به دانایی بسیار زیسته ام. ریش پرفسوری وسبیل نیچه ای گذاشته ام و کتاب <انسان تک ساحتی> ، نوشته <هربرت مارکوزه> را بی آنکه آن زمان خوانده باشم اش، طوری دست گرفته ام که دیگران جلد آن را ببینند و پیش خودشان بگویند عجب، فلانی چه کتاب هایی می خواند، معلوم است که خیلی می فهمد. اما بعد خوشبختانه زندگی مرا به راهی کشانده است که ناچار شده ام رودربایستی را نخست با خودم و سپس با دیگران کنار بگذارم و عمیقا بپذیرم که تظاهر به دانایی هرگز جایگزین دانایی نمی شود و حتی از این بالاتر، دانایی نیز با تحصیل فلسفه حاصل نمی آید. باید در جست وجوی حقیقت بود و این متاعی است که هرکس به راستی طالبش باشد آن را خواهد یافت و در نزد خویش خواهد یافت.

و حالا از یک راه طی شده با شما حرف می زنم.

در زمین که می کاریم؟

اخیرا اخبارهای متواتری مبنی بر پیشرفت علمی کشور شنیده می شود که امیدوار کننده به نظر می رسند و نظر هر شنونده ای را بخود جلب می کنند.مثلا: تعداد دانشگاه های کشور چندین برابر شده یا تعداد مقالات چاپ شده توسط محققان ایرانی در مجلات معتبر چند برابر گشته است. ایران در  رشد علمی رتبه اول را داراست و ...
اما اگر به این آمار و ارقام صوری بسنده نکنیم و مساله را عمیق تر بررسی کنیم به این سوالات می رسیم که آیا با رشد بی نظیر تعداد دانشگاه ها، کیفیت خروجی های آن هم چندیدن برابر شده است؟ اگر تعداد مقالات رشد چشمگیر داشته است، آیا این مقالات به کشور هم خدمتی کرده است؟ اگر علم جدید که علم تکنولوژی است در کشور ما در حال رشد آن هم با این سرعت است پس چرا حرکت چرخ های صنعتمان با کوچکترین تحریم ها توسط بیگانگان به شدت کند می شود؟ و چرا در بسیاری از قسمت های صنعت مشکلاتی وجود دارد که بعد از گذشت چندین سال بدون راه حل مانده است؟
برای پاسخ به این سوالات پرداختن به مقوله دانشگاه به عنوان مهم ترین عنصر موثر در ارزیابی علم کشور ضروری به نظر می رسد.  وجود دانشگاه در یک جامعه برای چیست؟ وما پیشرفت علمی را با چه هدفی دنبال می کنیم؟ مگر نمی خواستیم نیروهایی بپرورانیم  برای تولید علم، برای سرافرازی کشور و برای خدمت به ملت؟ مگر نمی خواستیم دانشجویانی خروجی دانشگاه باشند که آینده سازان کشور باشند و دنیای علم کشور را مستحکم بنا کنند؟ و آیا واقعا بنای علم کشور درحال شکل گیری است؟ 

اردوی یک روزه به مقصد شهر مقدس قم

بسمه تعالی

واحد خواهران تشکل دانشجویی آرمان قصد دارد به حول قوه الهی اردویی یک روزه، همراه با گعده های بحث دانشجویی، برگزار نماید. زمان اردو جمعه 10 آبان می باشد. حرکت از دانشگاه ساعت 7:30 صبح و بازگشت از قم صبحگاه روز شنبه مقرر شده است.
برای ثبت نام به واحد خواهران تشکل دانشجویی آرمان ( جنب جهاد علمی ) و یا به اتاق 211 خوابگاه 9 مراجعه فرمایید.
هزینه ثبت نام اردو 5000 تومان می باشد.
ومن الله توفیق